W podmuchach śnieżnej zawiei trwającego od 2 dni huraganu Ciara (zwanego też orkanem Sabina), w środę 12.02.2020 r. delegacja Klubu Aktywnych Ruchowo „Rekreo – Styl” i Koła Terenowego PTTK „Ziemia Janowska” pojechała 2 – ma samochodami do sąsiedniego Biłgoraja. Pojechano po odbiór nagrody za zdobyte VI miejsce (na 10 drużyn) w V „Senioriadzie” – 2020 r. w OSiR Biłgoraj.
Pojechano przez Dzwolę (tu ma być jedna z 5 planowanych obwodnic na DK Nr 74) i Frampol oraz znane w Janowie Nadrzecze i Gromadę. W granicach Biłgoraja wstąpiono nad kameralny i gustownie urządzony Zalew Bojary.
Odbioru nagrody (sprzęt do ćwiczeń PILATES) dokonano w dobrze zaopatrzonym sklepie sportowym - blisko modernizowanego teraz Rynku.
Później odwiedzono pięknej urody nową cerkiew prawosławną p. w. św. Jerzego, gdzie z ust duchownego - gospodarza wysłuchano przesłania o prawosławiu i historię budowy. Porozmawiano też o dawnych i aktualnych związkach prawosławia z naszym Janowem.
Na dłużej zatrzymano się w przestronnym Muzeum Ziemi Biłgorajskiej. Tam uczestniczono w interesujących pogadankach (sala wykładowa) i obejrzano wystawy: „Nasze Biłgorajskie”, „Historia i rowery kołem się toczą”, „Ku chwale Ojczyzny i sławie oręża”, „Historia jednego eksponatu. Sztandar 73 Pułku Piechoty”, „Wrześniowe militaria - ze zbiorów Muzeum Ziemi Biłgorajskiej”. Porozmawiano o częstej wzajemności określeń „Biłgorajski” – „Janowski”, n.p.: „Gościniec”, „Piróg”, „Równina – Lasy”, „Konik”, „Suka” – które zbliżają nasze społeczności. Z zainteresowaniem wysłuchano o działaniach wojennych Września 1939 r. – znanych dotychczas z perspektywy Janowa. Obejrzano też nowe eksponaty archeologiczne (2019 r.), odkryte w wyniku własnych badań. Tu również wywiązała się dyskusja o wykopaliskach w Biłgoraju, Zamchu, Sąsiadce (Sutjesk), Olszance, Turobinie i Goraju ale też w naszych Pikulach i Batorzu.
Po zaopatrzeniu się w lokalne mapki w muzealnej IT udano się na posiłek w pobliskim barze - wartym polecenia.
Droga powrotna przebiegła Równiną Biłgorajską przez Korytków Duży, Andrzejówkę, Bukową oraz nasze Ujście, Kiszki i Momoty Górne. Jadąc przez puste i ciche teraz tereny, w szkwałach zacinającego śniegu z deszczem i przemiennych, słonecznych rozświetleniach wspominano niedawne jeszcze czasy. Wtedy okolica była gwarna: rolnicy pracowali w polu i w lesie a wszędzie widać i słychać było liczne zwierzęta domowe. Wspominano również czasy dawniejsze, gdy pobliska rzeka Bukowa była kordonem pomiędzy Zaborem Rosyjskim i Zaborem Austriackim.
Wstąpiono też do Momot Górnych, miejsca zwycięskiej potyczki Powstania Styczniowego w grudniową noc 1863 r. (opis w Internet Janów Lubelski: „150. rocznica Powstania Styczniowego – zaskoczenie i riposta: potyczki w Hucie Krzeszowskiej i Momotach.”).
Stamtąd, z zamiarem kolejnych powrotów, przez Lasy Janowskie pojechano do naszego Janowa.
Antoni Sydor – KAR „Rekreo – Styl”, Przewodnik Turystyczny – KT PTTK „Ziemia Janowska”
Foto: Internet

Mglistym i mroźnym porankiem w czwartek 19.12.2019 r. z Dworca Autobusowego na Janowskim Rynku rozpoczęła się wyprawa z Koła Terenowego PTTK „Ziemia Janowska” do Muzeum Zamojskiego w Zamościu. Pojechano na zakończenie rocznicowej wystawy „Ordynacja Zamojska 1589 – 1944. Organizacja – Dzieje – Likwidacja”.

Wyjazd nazwano wyprawą, bowiem komunikacja międzymiastowa funkcjonuje do / z sąsiedniego Biłgoraja tylko w dni nauki szkolnej i to z utrudnieniami skutecznie zniechęcającymi do korzystania z komunikacji zbiorowej.

Już w czasie podróży ukazało się słońce, przydając urody mijanym miasteczkom rozłożonym w dolinach i na łagodnych wzgórzach Roztocza. W Zamościu przejście z Przystanku Bus (na ul. Akademickiej) do Rynku Wielkiego zajmuje zazwyczaj kilka minut i zawsze jest praktyczną lekcją historii renesansowego miasta. W dniu przyjazdu zwrócono uwagę na posezonową ciszę i spokój na zabytkowych uliczkach. Natomiast rozświetlony słońcem Rynek ożywiał radosny gwar młodzieży jeżdżącej na łyżwach po sztucznym lodowisku ustawionym przy schodach wyniosłego Ratusza.

W samym Muzeum na ul. Ormiańskiej w Rynku Wielkim, po bogato wyposażonych w eksponaty wnętrzach oprowadzał kurator wystawy dr Jacek Feduszka, prezentując historię rodu Zamoyskich oraz Ordynacji - założonej w 1589 r. a zlikwidowanej w 1944 r. Słuchając interesującego wykładu, w kolejnych komnatach można było oglądać portrety założyciela i jego rodziny, dokumenty, historyczne fotografie i mapy.

Otóż założycielem Ordynacji Zamojskiej był hetman i kanclerz wielki koronny Jan Sariusz Zamoyski (1542 – 1605 r.), herbu Jelita. Urodzony w rodzinie szlacheckiej w Skokówce, zdobył wykształcenie w kraju (Krasnystaw) i za granicą (Paryż, Strassburg, Padwa). Pozwoliło mu to na obejmowanie wysokich i dochodowych stanowisk publicznych. Szybko gromadzony majątek i zaszczyty oraz znajomość europejskiej gospodarki skłoniły go do podjęcia decyzji o założeniu Ordynacji.

Ordynacje były nowymi w Polsce formami gospodarki tworzonymi na wzór Europejski, gdzie istniały od późnego średniowiecza. Miały niepodzielny majątek, dziedziczony przez najstarszego, męskiego potomka z rodu. Powstawały przez wyłączenie określonego obszaru ziemskiego spod ogólnych przepisów prawa i nadanie mu specjalnego statutu przez Sejm. Ordynacja miała kosztowny obowiązek utrzymania proporcjonalnej do majątku siły zbrojnej, używanej do obrony kraju i podkreślania pozycji Ordynata. Po zmianach stosunków społecznych ich kres w Europie nastąpił na początku XXI wieku.

Założyciel Ordynacji Zamojskiej, J.S. Zamoyski sprawnie powiększał majątek, budował miasta i kościoły, tworzył instytucje prawa i nauki. W chwili jego śmierci do Ordynacji należało 149 wsi i 6 miast a łączna powierzchnia dóbr wynosiła 3 830 km2 (383 tys. ha). Natomiast jego majątek prywatny i dożywotnie starostwa (królewszczyzny) w Koronie, Inflantach i na Podolu obejmował 816 wsi i 23 miasta z powierzchnią dóbr 17 500 km2.

Ordynacja kierowana przez jego następców funkcjonowała w zmiennych losach: były nabytki i zamiany dóbr ale też poważne uszczuplenia terytorium. W połowie XIX w. do Ordynacji należały miasta (już bez Zamościa): Goraj, Szczebrzeszyn, Tomaszów, Kraśnik, Tarnogród, Janów, Krzeszów, Józefów, Turobin. Dla rozwoju gospodarki budowano drogi, porty rzeczne, manufaktury i fabryki, oczynszowano chłopów (w 1844 r. już 90%). Po uwłaszczeniu chłopów w 1864 r. powierzchnia uległa zmniejszeniu o ponad połowę a po regulacji serwitutów (1870 – 1890 r.) o prawie 3 tys. ha. Po odzyskaniu Niepodległości powierzchnia wynosiła ok. 190 tys. ha (w tym ok. 140 tys. ha lasów) ale na ostateczną regulację serwitutów w 1933 r. przeznaczono ok. 80 tys. ha a na spłatę zadłużenia ponad 30 tys. ha. Ta sytuacja wskazywała na niedostosowanie tej formy gospodarki do realiów społecznych i zapowiedź jej kresu. Określiła to Ustawa z 13 lipca 1939 r. o znoszeniu Ordynacji, ale wybuch II wojny światowej uniemożliwił wprowadzenie tych postanowień. Na terenach zajętych przez Związek Radziecki wszystkie Ordynacje zostały upaństwowione a na zajętych przez Rzeszę Niemiecką poddano je nadzorowi okupanta. Pod koniec II wojny światowej Ordynacja Zamojska była przedsiębiorstwem ziemskim, gospodarującym na powierzchni ok. 60 tys. ha, w tym ok.55 tys. ha lasów. Ostatecznie Ordynacja Zamojska została zniesiona na mocy Dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o Reformie Rolnej. Z tej pozostałej cząstki niegdysiejszego latyfundium ok. 3 tys. ha ziemi przeznaczono dla ok. 1,2 tys. rodzin a resztę (ok. 2 tys. ha) na założenie PGR. Lasy Ordynacji upaństwowiono na mocy Dekretu PKWN z dnia 12 grudnia 1944 r. o Nacjonalizacji Lasów.

W podsumowaniu rozmawiano o założonym w 1640 r. kolejnym mieście Ordynacji - Białej (później naszym Janowie) i o kluczu Godziszowskim.

Warto zwrócić uwagę, że nakłady pracy w Ordynacji nadal przynoszą efekty w gospodarce, środowisku i kulturze. Na majątku byłej Ordynacji funkcjonują Parki Narodowe, Rezerwaty, Parki Krajobrazowe, PGL Lasy Państwowe, Muzea, zabytki kultury, pomniki przyrody oraz poparcelacyjne gospodarstwa rolne. Znaki i nazwy Ordynacji używane są dla podkreślenia tożsamości, jakości i tradycji.

Warto podkreślić, że po latach historia zatoczyła koło. Otóż w trwającej transformacji powstały możliwości zwrotu utraconych w powojennej nacjonalizacji majątków, z czego korzystają również spadkobiercy Zamoyskich.

O zmierzchu, w powrotnej podróży ciepłym i wygodnym busem, obserwowano te materialne i niematerialne pozostałości po Ordynacji w Zamościu, Klemensowie, Szczebrzeszynie, Zwierzyńcu i w naszym Janowie.

P.s.

Część informacji dotyczących Ordynacji Zamojskiej przedstawiono na podstawie pracy magisterskiej Autora: „Charakterystyka ustrojowo – społeczna miast Ordynacji Zamojskiej do końca epoki rozbiorowej” napisanej w 1990 roku w Zakładzie Historii Państwa i Prawa UMCS w Lublinie oraz innych źródeł i literatury.

Antoni Sydor – Przewodnik Turystyczny, KT PTTK „Ziemia Janowska”

Foto: Muzeum Zamojskie (plakat), OSiR Zamość, Jarosław Lalik, Jakub Sydor, Powiat Janowski (herb Powiatu Janowskiego z herbem Zamoyskich - Jelita), internet